Kuchnia śródziemnomorska nie jest w Polsce nowością, ale ciągle potrafi zaskoczyć. Dziś na tapet bierzemy kiełbasy typowe dla Włoch i Hiszpanii. Chorizo i salsiccia – co to za kiełbasy? Sprawdź!
Zgodnie z badaniami salsiccia i chorizo mogą mieć tych samych kulinarnych i językowych* przodków, ale jednak znacznie się różnią w smaku i sposobie przygotowania. W jaki sposób? Oto nasze porównanie!
Salsiccia – co to za kiełbasa?
W tradycyjnym ujęciu salsiccia to surowa kiełbasa z Włoch. Produkuje się nią z mieszanki chudego i tłustego mięsa, np. wieprzowego, wołowego czy końskiego, którą doprawia się i przekłada do naturalnej osłonki wieprzowej lub baraniej. Takie kiełbasy można jeść na surowo, gotować, grillować, smażyć na patelni i oczywiście dodawać do różnych potraw, jak sos ragù.
We Włoszech mianem salsiccia określa się wiele kiełbas, dlatego na rynku można znaleźć również salsiccie dojrzewające czy pikantne… Włosi wyróżniają więc salsiccia fresca – świeżą, surową kiełbasę, która nie zawiera żadnych barwników i konserwantów, oraz salsiccia secca – kiełbasę suszoną.
Każdy region ma też swój przepis na salsiccię. Lokalni producenci dodają do nich także czerwone wino, pieprz, chilli, kolendrę, koper włoski, siekaną paprykę czy gałkę muszkatołową. Dlatego też we Włoszech można znaleźć rozmaite rodzaje salsicci w zależności od użytych składników. Dla przykładu:
- Salsiccia di Bra produkowana jest z chudej wołowiny i tłuszczu wieprzowego,
- W składzie salsiccia pasqualora można znaleźć pieprz czarny, chilli, białe wino i nasiona kopru włoskiego,
- Salsiccia Lucanica di Picerno przygotowywana jest z wieprzowiny z dodatkiem nasion dzikiego kopru włoskiego, a także słodkiej lub ostrej papryki,
- Salsiccia di Cavolo o Sautissa’d Coi zaś to kiełbasa z mięsa końskiego, pochodzi z okolic Turynu.
Co ciekawe, w zależności od sposobu przygotowania i regionu pochodzenia salsiccie zyskują również inne nazwy, jak luganega i salamella w Lombardii czy bardiccio w Toskanii.
Chorizo – co to za kiełbasa?
Chorizo to dojrzewająca kiełbasa z Hiszpanii. Przygotowywana jest z mięsa i tłuszczu wieprzowego z obowiązkowym dodatkiem papryki i czosnku. Główną przyprawą zwykle jest suszona papryka wędzona, chociaż zdarzają się też zioła, ocet winny lub wino. Tak przygotowane mięso zamyka się w wieprzowym jelicie lub osłonce, a następnie suszy. Występuje też wersja wcześniej wędzona. Im dłużej kiełbasa się suszy, a tym samym dojrzewa, tym wyraźniejszy jest biały osad.
Chorizo jada się na wiele sposobów. Tym najpopularniejszym jest zdecydowanie tapas, czyli pokrojone w cienkie plastry i serwowane na zimno lub ciepło. Chorizo można jednak dodawać także do gulaszu, kotletów, makaronów oraz pizzy.
Podobnie jak w przypadku salscicci mianem chorizo określa się wiele kiełbas, które różnią się składem w zależności od regionu i miasta pochodzenia. Inna jest z regionu Rioja, inna z Pampeluny, inna z Ávili. W regionie Nawarra popularna jest np. chistorra uznawana za miniwersję chorizo, zaś w Galicji produkuje się dwa rodzaje wędzonego chorizo: ze słodką i ostrą papryką lub cebulowe ze świeżą cebulą.
Chorizo można również znaleźć w Ameryce Łacińskiej, m.in. Boliwii, Chile, Argentynie czy Brazylii. Nazwa chorizo może odnosić się do rozmaitych rodzajów kiełbas. Np. w Meksyku chorizo produkuje się ze świeżo zmielonego mięsa wieprzowego, octu, miażdżonego czerwonego pieprzu i przypraw.
* Oba słowa – i chorizo, i salsiccia – pochodzą od łacińskiego określenia salciccium, czyli słony. Skąd różnica w ostatecznym brzmieniu? We Włoszech słowo salsiccia pochodzi bezpośrednio z łaciny, zaś w Hiszpanii przywędrowało z Portugalii, gdzie przyjęło kształt souriço. Na Półwyspie Iberyjskim nazwą salchicha określa się ogólnie kiełbasy.
