Nie tylko białym i brązowym ryżem kuchnia stoi! Ryż dziki, czerwony lub czarny mogą być świetnym składnikiem wielu dań: od zup, przez dania główne, po desery. Dowiedz się więcej o tych odmianach.
Ryż jest jednym z tych produktów, który można spotkać niemal w każdej kuchni świata. Jest uniwersalny i tani, co wpływa na jego olbrzymią popularność – również w Polsce. Czy ryż może jeszcze czymś zaskoczyć? Może! Wystarczy sięgnąć po odmiany mniej znane, które nie przebiły się jeszcze do szerokiej świadomości. Takimi odmianami są właśnie ryż dziki, czerwony i czarny.
Spis treści
Ryż dziki
To tak naprawdę… trawa. Tak, trawa, która naturalnie rośnie w wolno płynących rzekach i płytkich jeziorach regionu Wielkich Jezior Ameryki Północnej (w dorzeczu rzeki Connecticut) oraz Kanadzie. Właśnie ze Stanów pochodzi znaczna większość dzikiego ryżu na świecie, chociaż rośnie też na wybrzeżu Zatoki Perskiej, Azji czy w Australii. Łodygi zizanii wodnej – bo tak nazywa się roślina, z której powstaje ryż dziki – osiągają wysokość nawet 3,6 metra!
Ryż dziki ma podłużne, ciemnobrązowe ziarna o orzechowym, ziemistym smaku i dość zwartej konsystencji. Jego ziarna są bogate w białko, antyoksydanty, witaminy C i z grupy B. Nie zawierają za to glutenu i sodu, więc mogą go jeść osoby na diecie bezglutenowej oraz chorujące na nadciśnienie. Dziki ryż ma też niższy indeks glikemiczny (35), co jest ważne dla diabetyków.
Przyrządza się go tak samo, jak ryż biały czy brązowy (w proporcji 1 część ryżu do 2 części wody), ale potrzebuje więcej czasu na ugotowanie. Najczęściej bywa składnikiem farszów do mięs, dodatkiem do zup, zapiekanek, grillowanego kurczaka czy łososia lub elementem pilawu i sałatek. Warto go wymieszać z ryżem białym, dzięki czemu potrawa robi się delikatniejsza. Co ciekawe, Kanadyjczycy podają ugotowany dziki ryż polany roztopionym masłem lub syropem klonowym.
Ryż dziki sam w sobie często jest też elementem kolorowych mieszanek ryżu, łączących biały ryż parboiled, ryż czerwony i dziki właśnie.
A jeśli nie ryż dziki? Wybierz ryż czerwony
Są jednak na świecie odmiany ryżu, które kolorami odbiegają od biało-brązowego kanonu. Takim przykładem jest ryż czerwony. Najpopularniejsze odmiany czerwonego ryżu pochodzą z Afryki Zachodniej, Bhutanu i Tajlandii. Skąd bierze się jego kolor? Zawdzięcza go antocyjanom, czyli naturalnym barwnikom roślinnym, które nadają warzywom i owocom czerwono-fioletowy kolor – można je znaleźć w czerwonej kapuście, truskawkach, wiśniach czy borówkach.
Czerwony ryż zawiera sporo błonnika, witamin (w tym B i E) oraz antyoksydantów. Jest słodkawy w smaku, dlatego w kuchni azjatyckiej wykorzystuje się go do deserów (w Indiach na jego bazie powstaje m.in. kheer, czyli ryżowy pudding), ale też sałatek.
Ryż czarny
Z racji koloru po ugotowaniu nazywany jest też fioletowym (ze względu na wspomniane wyżej antocyjany). Podobnie jak ryż czerwony jest pełnoziarnisty i zawiera podobne wartości odżywcze. Jaka jest różnica? Ryż czarny uznawany jest wśród dietetyków i lekarzy za superfood, ponieważ jego prozdrowotne właściwości przewyższają pozostałe odmiany ryżu. Będzie więc dobrym wyborem w dietach dla diabetyków, osób cierpiących na choroby układu krążenia czy sportowców.
Czarny ryż gotuje się dłużej – ok. 40 min. Ma wytrawny, lekko orzechowy smak. Z czarnego ryżu można przygotować takie dania, jak hiszpańska paella czy ryżowy pudding kokosowy. Będzie też świetnym dodatkiem do ryb, mięs czy curry. Na stronie Akademii Kulinarnej Farutex znajdziesz też świetny przepis na risotto z czarnego ryżu. Kliknij w link i sprawdź!
